عملکرد کمی و کیفی علوفه اکوتیپ‌های یونجه مناطق سردسیر ایران

نویسندگان

چکیده

به منظور ارزیابی عملکرد و کیفیت علوفه اکوتیپ‌های یونجه مناطق سردسیر، هفده اکوتیپ در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال (89-1387) در مزرعه پژوهشی مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر در کرج مورد مقایسه قرار گرفتند. ترکیبات شیمیایی علوفه این اکوتیپ‌ها با استفاده از روش‌های AOAC و ضرایب هضمی آن‌ها با استفاده از روش آزمایشگاهی تیلی و تری برآورد شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس دو ساله، بین اکوتیپ‌ها از نظر عملکرد علوفه تر در سطح احتمال 1% و عملکرد علوفه خشک و نسبت برگ به ساقه در سطح احتمال 5% تفاوت معنی‌داری وجود داشت. اثر متقابل اکوتیپ در سال در مورد هر دو صفت عملکرد علوفه تر و خشک غیر معنی‌دار بود که نشان می‌دهد اکوتیپ‌ها از نظر این دو صفت واکنش مشابه از سالی به سال دیگر دارند. بین اکوتیپ‌ها از نظر دیواره سلولی در سطح احتمال 1% و از نظر پروتئین خام، ماده خشک قابل هضم، ماده آلی قابل هضم و خاکستر کل در سطح احتمال 5% تفاوت معنی‌دار وجود داشت. اثر متقابل اکوتیپ در سال برای دیواره سلولی در سطح احتمال 5% و برای ماده خشک قابل هضم و ماده آلی قابل هضم در سطح احتمال 1% معنی‌دار شد. بیشترین میانگین عملکرد علوفه تر و علوفه خشک در اکوتیپ قره آغاج به ترتیب 3/61 و 4/16 تن در هکتار بود. بالاترین درصدپروتئین خام در اکوتیپ چالشتر با 73/17درصد، بالاترین درصد دیواره سلولی در اکوتیپ سیلوانه با 43/50 درصد، بالاترین درصد دیواره سلولی بدون همی‌سلولز در اکوتیپ سیلوانه با 33/35 درصد، بالاترین درصدماده خشک قابل هضم در اکوتیپ اردوباد با 98/ 62 درصد، بالاترین درصد ماده آلی قابل هضم در اکوتیپ اردوباد با 89/59 و بالاترین درصد خاکستر کل در اکوتیپ سیلوانه با 92/9 درصد مشاهده شد. اکوتیپ‌های قره آغاج با 79/2، سهند آوا با 76/2 و قره قوزلو با 68/2 تن در هکتار بیشترین عملکرد پروتئین را داشتند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Quantitative and Qualitative Farage Yield of Cold-Region Alfalfa Ecotypes of Iran

نویسندگان [English]

  • S. M. A. Mofidian
  • A. R. Aghashahi
  • A. Moghaddam
چکیده [English]

To evaluate the quality and quantity of forage yield of seventeen cold region alfalfa ecotypes, this experiment was conducted in randomized complete block design with three replications in Karaj, for two years (2008-10). Chemical components of forage were measured by AOAC methods. Based on the results of combined analysis of variance, ecotypes were significantly different at 1% probability level for fresh forage yield and at 5% for dry forage yield and leaf to stem ratio. However interaction effects of
ecotype × year were not significant for fresh and dry forage yields. Ecotypes were also significantly different for neutral detergent fiber (N.D.F.) at 1% and for crude protein (C.P.), dry matter digestibility (D.M.D.), organic matter digestibility (O.M.D.) and ash at 5% probability levels. Ecotype × year interaction was significant for N.D.F. at 5% and for D.M.D. and O.M.D. at 1% probability levels. The highest fresh forage yield and dry forage yield (61.3 and 16.4 tha-1, respectively) were obtained from ecotype Gharaaghaj. The highest C.P. (17.73%) was achieved from ecotype Chaleshtar, N.D.F. (50.43%) from Silvaneh, A.D.F. (35.33%) from Silvaneh, D.M.D. (62.98%) from Ordoubad, O.M.D. (59.89%) from Ordoubad and Ash (9.92%) from Silvaneh. Ecotypes Gharaaghaj with 2.79, Sahandava with 2.67, and Garaghouzlou with 2.68 tha-1 had the highest protein yield.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Alfalfa
  • Ecotypes
  • fresh and dry forage yield
  • qualitative traits
  • nutritional value