ارتباط بین قدرت بذر با رشد و عملکرد نخود (.Cicer arietinum L) در مزرعه

برای بررسی قدرت بذرهای نخود در رابطه با عملکرد مزرعه ای آن، آزمایش هایی در سال 1376 در مجتمع آزمایشگاهی خلعت پوشان و مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز به اجرا در آمد. بذرهای دو رقم نخود به نام های جم و کاکا هر کدام به سه نمونه فرعی تقسیم شدند که یک نمونه آن به عنوان فرسوده نشده یا شاهد (V1) در نظر گرفته شد و دو نمونه آن به طور مصنوعی، به وسیله آزمون فرسودگی سریع، در دمای 40 درجه سانتی گراد به مدت 15 و 20 روز (V2 و V3) فرسوده شدند. در نتیجه برای هر رقم سه توده بذری با سطوح قدرت متفاوت (V1، V2 و V3) فراهم گردید. در آزمایشگاه، صفاتی مثل هدایت الکتریکی مواد نشت یافته از بذرها، درصد بذرهای زنده، درصد جوانه های نرمال، سرعت جوانه زنی و میانگین وزن خشک گیاهچه برای هر توده بذری تعیین گردید. قسمتی از نمونه های بذری تهیه شده از هر دو رقم در قالب یک آزمایش اسپلیت پلات فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شدند و درصد و سرعت سبز شدن گیاهچه ها اندازه گیری شد. همچنین صفاتی چون درصد پوشش سبز، روز تا گلدهی، روز تا رسیدگی، شاخص برداشت، عملکرد و اجزای عملکرد اندازه گیری شد. بررسی نتایج حاصل در مورد صفات آزمایشگاهی نشان داد که کلیه این صفات در بذرهای قوی (V1) به طور معنی داری برتر از بذرهای فرسوده (V2 و V3) بودند. بررسی همبستگی صفات مورد مطالعه نشان داد که از میان آزمون های قدرت بذر، هدایت الکتریکی مواد نشت یافته از بذرها و سرعت جوانه زنی همبستگی معنی داری با عملکرد دانه نشان دادند. در نتیجه این دو آزمون از قابلیت بالایی برای پیش بینی عملکرد مزرعه ای نخود برخوردار می باشند.