مطالعه اثر کاربرد توام فسفر و روی در جذب عناصر غذایی و فسفر و روی باقیمانده در خاک زیر کشت گندم دیم رقم سرداری

به منظور بررسی اثر کاربرد توام فسفر و روی در جذب عناصر غذایی و باقیمانده کودهای فسفر و روی در خاک های زیر کشت گندم دیم، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار سطح فسفر (0، 50،100 و150 کیلو گرم P2O5 در هکتار) و چهار سطح روی (0، 10، 20و 30 کیلوگرم Zn خالص در هکتار)در سه تکرار و به مدت سه سال زراعی (1377-1374) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم (مراغه) به اجرا در آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد فسفر باعث افزایش میزان جذب نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، منگنز، مس و بر در گیاه گردید که در این میان تنها افزایش جذب منگنز از لحاظ آماری در سطح احتمال یک در صد معنی دار بود، اما میزان جذب روی توسط گیاه را تا نه درصد کاهش داد. کاربرد روی میزان جذب تمامی عناصر غذایی مورد مطالعه در این پژوهش را افزایش داد که در این میان افزایش جذب پتاسیم، روی و مس از لحاظ آماری در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. کاربرد فسفر باعث افزایش فسفر خاک به میزان 159 درصد شد که در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. به عبارت بهتر گندم دیم به طور متوسط چهار درصد از فسفر خاک را جذب نمود. کاربرد روی نیز میزان روی باقیمانده در خاک را به میزان 1015 درصد افزایش داد که این میزان در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. به عبارت دیگر گیاه به طور متوسط سه درصد روی خاک را جذب نمود. در مجموع می توان چنین استنباط نمود که کاربرد توام کودهای فسفر و روی باعث افزایش میزان جذب تمامی عناصر غذایی توسط گندم دیم می شود، همچنین مقدار اعظم کودهای فسفر و روی کاربردی در خاک های زیر کشت گندم دیم باعث افزایش چشم گیری اثر باقیمانده این عناصر کودی در خاک می گردد.