بررسی اثر متقابل تغذیه گیاه ( نیتروژن، فسفر، پتاسیم و کلسیم) و بیماری بوته میری جالیز ( Phytophthora drechsleri Tucker) در بعضی ارقام خیار

بیماری بوته میری جالیز ( Phytophthora drechsleri) یکی از مهمترین بیماری های خیار می باشد. شدت بیماری با مدیریت تغذیه گیاه بخصوص میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم و کلسیم کاهش می یابد. در این بررسی اثر متقابل تغذیه گیاه و بیماری بوته میری جالیز در برخی ارقام خیار در اطاق کشت مورد برسی قرار گرفت. سطوح مختلف نیتروژن، فسفر، پتاسیم و کلسیم روی سه رقم رایج خیار (تزیر ، سوپر 2000 و .U.S.A) در حضور قارچ P. drechsleri مطالعه شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی انجام شد. بین سطوح مختلف هر کدام از عناصر مورد استفاده در این تحقیق اختلاف معنی دار روی بیماری مشاهده شد. افزایش میزان نیتروژن (20 میلی اکی والانت در لیتر یون نیترات) و کاهش میزان کلسیم (صفر میلی اکی والانت در لیتر یون کلسیم) حساسیت به بیماری را افزایش داد. افزایش میزان فسفر 4)میلی اکی والانت در لیتر H2PO4-) و میزان پتاسیم (9 میلی اکی والانت در لیتر یون پتاسیم) حساسیت به بیماری را کاهش داد. اثر سطوح مختلف، فسفر، پتاسیم و کلسیم روی میزان رشد قارچ P. drechsleri روی محیط کشت PDA نیز در غالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مطالعه شد. تجزیه واریانس سطح رشدی قارچ اختلاف معنی داری بین سطوح مختلف عناصر مورد استفاده در آزمایش نشان داد. بالاترین سطح رشدی قارچ مربوط به 0.1 گرم در لیتر کلرید پتاسیم و0.1 گرم در لیتر نیترات کلسیم بود که به ترتیب 44.15 و 43.15 سانتی متر مربع محاسبه گردید. فاکتورهای مطالعه شده به روشنی اثر متقابل بین تغذیه خیار به وسیله عناصر نیتروژن، فسفر، پتاسیم و کلسیم و بیماری بوته میری جالیز و اهمیت مدیریت تغذیه گیاه جهت کاهش شدت بیماری را نیز نشان دادند.